مذهب عشق

ریشه تقوی "وقایه" است، به معنی نگاه داشتن.(نگاه داشتن چی؟ امانت ویژه خدا) انسان تنها موجودیست در طبیعت که "روح خدا" را در طبیعت مادی خویش دارد و "امانت ویژه خدا" را پذیرفته است و در زمین جانشین وی شده است.در زندگی آدمی کاری از این مثبت تر و جهادی بزرگتر(از حفظ آن روح و آن "امانت" )نیست! "جهاد بزرگتر" به گفته پیامبر ، "جنگ در خویش" ، تا تو لجن خاکی خود را بر گونه خدا بسازی، خلق و خوی خدا را در خویشتن بپروری، در زمانی که انسان شدن هر لحظه به جهادی نیاز دارد ، انسان شوی! تقوا لباس روئینی است که قهرمان ما در این صحنه رزم، حتی چشم خویش را در پناه آن فرو می پوشد! چه تعبیر دقیقی از تقوی، "لباس التقوی" جان جامه تقوی و این تقوی ، "تقوای پرهیز" نیست، "تقوای ستیز" است.
تقوا را پرهیزکاری یا پرهیرگاری ترجمه میکنند، این یک معنی سلبی و مفهوم منفی است، ناشی از بینش زاهدانه و صوفیانه ای که در بینش اسلامی ما هم رسوخ کرده است.پرهیزکاری هدفش آلوده نشدن به پلیدی و مصون ماندن از بدی است، یعنی منزه ماندن، کار بد نکردن، "ماندن" و "نکردن" ! اولی یک معنی ایستا(استاتیک) و دومی یک مسئولیت منفی.نتیجه؟ "سالم ماندن" !  "کامل شدن" در آن نیست، "بودن" است، "شدن" در آن نیست.آثار این گونه تلقی از تقوی، چهره های شناخته شده ای است که از آدم های متقی و با تقوا داریم] که اگر هم نمی داشتیم، ضرری نکرده بودیم و کمبودی احساس نمی شد.آدم های که گناه نمیکنند، مال مردم نمیخورند و کار بد نمیکنند، کار خوب چی؟ هیچی!
م.آثار-10-ص 7-75
معلم شهید دکتر علی شریعتی